Bu gece bir yaş daha alıyorum.
İşin tuhafı kendimi çok yaşlı hissediyorum; ne önceki gibi duygusallaşasım var ne de yaşımı kutlayasım var. Epey gencim ama şimdiden çoğu şeyden elimi ayağımı kesmişim veya kesmeliymişim gibi hissediyorum.
Belki de etrafımdaki her şey yavaş yavaş yıkıldığı içindir.
Bazı şeylerin iyi tarafını değil de bu iyi şeyin ne zaman biteceğini hesaplamak yoruyor insanı, öleceğin günü bilmek ve günleri saymak gibi. Kalan zamanını dolu dolu geçirmek yerine sadece sayılara dönüştürüyorsun günleri. Sayılar da her zaman tek başlarına bana pek soğuk gelmiştir. Acımasız sayıların oyun alanına dönüşen günlerimle bir yaşıma daha geldim.
Önceki sene saatlerce ağlamıştım; önceden daha mı zordu ya da şu an mı bir şey hissetmiyorum bilmiyorum. Yine kolay değil,belki daha zor ama bu sene yanımda arkadaşlarım var.
Yine dediğim gibi her şey yıkılıp dağılıyor.
Yakında hayatım da dağılacak gibi hissediyorum, sanki fırtına öncesi sessizlik.
Sahi bir de bu negatif düşünme eğilimini üstümden atmam lazım. Büyüyorum ya, yetişkin oluyorum, belki bir gün düzelir.
Birkaç gündür ağlayacak gibi hissediyordum nasıl büyümeye hazır olmadığımla alakalı. Ben benim gözümde hala 2 sene önceki çocuğum. Hayat durdu ama bizi saymayı bırakmadı, zaman akmayı bırakmadı ve ben adapte olamadım; geliştiremedim kendimi. Şimdi tüm bu ağır sorumlulukları almaya hazır değilim üstüme. Çok değil birkaç sene önce durmadan büyümek isterdim, şimdi ne değişti bilmiyorum. Keşke zaman tam şu an dursa 00.00 olmadan ve ben hep bu yaşta kalsam.
Zaman ilerledikçe büyüyecek dertlerim, yüklerim, yalnızlığım, başarısızlıklarım, sorumluluklarım.
Biliyorum hayatta her zaman kaçarak sorunlarımı yok sayarak kendimi ilerletemem ama bu şeylerle yüzleşecek yeterli gücüm de yok.
Kendime de kızıyorum gerçi bu kadar zayıf olduğum için, ne desem ne düşünsem gücüm yok benim zaten.
Neyse, dediğim gibi artık o kadar iyi yazı yazabildiğimi düşünmüyorum. Bu sene o kadar duygusal bile değilim sadece ne düşündüğümü yazmak istedim ve düşündüklerimin bir kaydı olsun istedim. Kaydı olsun ki sonradan okuyup nasıl ruh hallerinden ve hangi düşüncelerden çıkıp oralara geldiğimi ileriki zamanlarda anlayabileyim.
Sevgiler
Saygılar
Büyümek istemeyen tüm insanlara mutluluklar.
